Ogólnie

 

Standardy sieci lokalnych normują sposób w jaki łączą się komputery w sieci. W standardzie zazwyczaj zawarta jest topologia sieci i sposób przesyłania danych.

Ethernet

 

Ethernet jest najpopularniejszym standardem w sieciach lokalnych. Został opracowany przez Roberta Metcalfe'a w Xerox PARC czyli ośrodku badawczym firmy Xerox i opublikowany w roku 1976. Bazuje na idei węzłów podłączonych do wspólnego medium i wysyłających i odbierających za jego pomocą specjalne komunikaty (ramki). Ta metoda komunikacji nosi nazwę CSMA/CD (ang. Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection). Wszystkie węzły posiadają unikalny adres MAC.

Klasyczne sieci Ethernet mają cztery cechy wspólne. Są to:

  • parametry czasowe,
  • format ramki,
  • proces transmisji
  • podstawowe reguły obowiązujące przy ich projektowaniu.
Standardem jest izolacja o wytrzymałości minimum 250V~ między kablem a komputerem (niektóre firmy, np. 3Com, stosowały lepszą, co skutkowało dużo większą trwałością ich kart sieciowych).

Topologia fizyczna: magistrala, gwiazda (Fast Ethernet)
Topologia logiczna: rozgłaszania
Prędkość transmisji: 10 Mb/s do 1 Gb/s (Gigabit Ethernet)

Ethernet


Fast Ethernet

Token ring

 

Metoda tworzenia sieci LAN opracowana przez firmę IBM w latach 70., dziś wypierana przez technologię Ethernetu. Szybkość przesyłania informacji w sieciach Token Ring wynosi 4 lub 16 Mb/s.

W oryginalnej IBM-owskiej sieci Token-Ring stacje robocze podłącza się bezpośrednio do urządzeń MAU (ang. Multistation Access Unit), które z kolei łączy się ze sobą tak, by tworzyły jeden duży pierścień. Pojedyncze MAU też było spięte same ze sobą (kabel łączył pierwszy port Ring In i ostatni port Ring Out). Co ciekawe, MAU pracowało bez własnego zasilacza – energię czerpało ze stacji podłączonych do sieci.

Wykorzystuje technikę przekazywania tzw. "żetonu" (ang. token passing), stosowaną również w technologii FDDI. Stacja, która ma wiadomość do nadania, czeka na wolny żeton. Kiedy go otrzyma, zmienia go na żeton zajęty i wysyła go do sieci, a zaraz za nim blok danych zwany ramką (frame). Ramka zawiera część komunikatu (lub cały komunikat), który miała wysłać stacja. Zastosowanie systemu sterowania dostępem do nośnika za pomocą przekazywania żetonu zapobiega wzajemnemu zakłócaniu się przesyłanych wiadomości i gwarantuje, że w danej chwili tylko jedna stacja może nadawać dane.

Topologia fizyczna: gwiazda
Topologia logiczna: dowolna, np. pierścień
Prędkość transmisji: 4 Mb/s lub 16 Mb/s

ArcNet

 

Jest standardem kart sieciowych obecnie niemal całkowicie wypartym przez alternatywny standard - Ethernet.

Karty typu ArcNet pozwalają na transmisję danych z prędkościami od 2,5 Mb/s do 10 Mb/s na odległości do 4 km. Jako medium wykorzystują 93 omowy RG62 kabel koncentryczny lub pojedynczą parę telefoniczną, dzięki czemu często znajdują zastosowanie w miejscach, gdzie możliwość zastosowania Ethernetu wyklucza brak drugiej pary skrętki. W przeciwieństwie do Ethernetu adresy kart ArcNet były ustawiane ręcznie przy użyciu tzw. DIP switchy. W jednej sieci mogło być do 255 kart. Wersja 10 Mbit pracuje z protokołem TCenet (Thomas Conrad) i ma mało wspólnego z Arcnet, wykorzystuje tylko ten sam koncentryk RG62 jako medium transmisyjne.

Topologia fizyczna: magistrala (kabel koncentryczny), gwiazda (skrętka)
Topologia logiczna: szynowa
Prędkość transmisji: 2,5 Mb/s do 10 Mb/s

FDDI

 

Fiber Distributed Data Interface to standard transmisji danych, jest oparty na technologii światłowodowej. Transfer w tych sieciach wynosi 100 Mb/s. Sieć ta zbudowana jest z dwóch pierścieni - pierścień pierwotny i pierścień zapasowy (wtórny). Transmisja prowadzona jest z użyciem jednego pierścienia. Istnieją modyfikacje protokołu pozwalające na używanie dwóch pierścieni lecz są rzadko stosowane z powodu dwukrotnego spadku przepustowości po uszkodzeniu pierścienia i rekonfiguracji sieci. W sieci takiej stacje robocze podłączone są do dwóch pierścieni. Zaletą takiej sieci jest to, że mimo uszkodzenia pierścienia sieć jest nadal sprawna i można przesyłać dane. W przypadku uszkodzenia pierścienia stacje robocze automatycznie się rekonfigurują i zawracają dane do drugiego pierścienia, przez co inne stacje nie zauważają zaistniałej awarii.

Sieci FDDI stosuje się przede wszystkim w sieciach szkieletowych lub kampusowych, ponieważ dzięki nim można podłączyć ok. 500 urządzeń rozrzuconych na przestrzeni nawet 100 km.

Topologia fizyczna: podwójny pierścień
Topologia logiczna: Token passing
Prędkość transmisji: 100 Mb/s